Regularna aktywność może obniżyć ryzyko rozwoju lęku o prawie 60%

Wyniki badania opublikowanego na łamach Frontiers sugerują, że osoby, które regularnie ćwiczą, są o prawie 60% mniej narażone na ryzyko rozwoju lęku. W sytuacjach, gdy odczuwamy spadki nastroju często szukamy w Internecie szybkich sposobów na poprawę humoru. Najczęstsze wyniki wyszukiwania obejmują oczywiście m.in. aktywność fizyczną.

Jedną z najczęstszych sugestii przedstawianych jako krok w kierunku osiągnięcia dobrego samopoczucia i zapobiegania przyszłym problemom, jest wykonywanie ćwiczeń fizycznych, niezależnie od tego, czy jest to spacer, czy gra zespołowa. 

Szacuje się, że zaburzenia lękowe, które zwykle rozwijają się we wczesnym okresie życia danej osoby, dotykają około 10% światowej populacji i występują dwukrotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn. Choć wiadomo już na pewno, że aktywność fizyczna to obiecująca strategia leczenia lęku, niewiele wiadomo na temat wpływu intensywności ćwiczeń i poziomu sprawności fizycznej na ryzyko rozwoju zaburzeń lękowych.

Opublikowane przez naukowców ze Szwecji badanie w Frontiers in Psychiatry, wykazało, że osoby, które brały udział w największym na świecie długodystansowym wyścigu narciarstwa biegowego (Vasaloppet) w latach 1989-2010 były znacznie mniej narażone na ryzyko rozwoju lęku w porównaniu z osobami nie jeżdżącymi na nartach w tym samym okresie.

Badanie opiera się na danych pochodzących od prawie 400 000 osób w jednym z największych w historii badań epidemiologicznych obejmujących całą populację obu płci.

Zaskakujące odkrycie wśród narciarek

„Odkryliśmy, że grupa prowadząca bardziej aktywny styl życia miała prawie 60% mniejsze ryzyko rozwoju zaburzeń lękowych w okresie obserwacji trwającym do 21 lat” – powiedziała pierwsza autorka artykułu, Martine Svensson i jej kolega i główny badacz, Tomas Deierborg z Department of Experimental Medical Science w Szwecji.

Związek między aktywnym fizycznie stylem życia a niższym ryzykiem rozwoju lęku zaobserwowano zarówno u mężczyzn, jak i kobiet. Autorzy badania zaobserwowali jednak zauważalną różnicę w poziomie wydolności wysiłkowej i ryzyku wystąpienia lęku między mężczyznami a kobietami.

Podczas gdy wydolność fizyczna narciarza płci męskiej nie wydawała się wpływać na ryzyko wystąpienia lęku, grupa narciarek o najwyższych wynikach miała prawie dwukrotnie większe ryzyko wystąpienia zaburzeń lękowych w porównaniu z grupą, która była aktywna fizycznie na niższym poziomie wydajności.

„Co ważne, całkowite ryzyko wystąpienia lęku wśród kobiet osiągających dobre wyniki było nadal niższe w porównaniu z bardziej nieaktywnymi fizycznie kobietami w populacji ogólnej”.

Według naukowców odkrycia te obejmują stosunkowo niezbadany obszar badań naukowych, ponieważ większość wcześniejszych badań koncentrowała się na depresji lub chorobach psychicznych, a nie na zdiagnozowanych zaburzeniach lękowych. Co więcej, niektóre z największych badań dotyczących tego tematu obejmowały tylko mężczyzn, miały znacznie mniejszą wielkość próby i albo miały ograniczone dane, albo nie zawierały żadnych danych kontrolnych, aby śledzić długoterminowe skutki aktywności fizycznej na zdrowie psychiczne.

Krok do kolejnych badań

Zaskakujące odkrycie związku między sprawnością fizyczną a ryzykiem zaburzeń lękowych u kobiet również podkreśla naukowe znaczenie tych wyników dla dalszych badań.

„Na zachowania związane z ćwiczeniami i objawy lękowe może mieć wpływ genetyka, a także czynniki psychologiczne i cechy osobowości, czynniki zakłócające, których nie można było zbadać w naszej kohorcie. Potrzebne są badania weryfikujące czynniki napędzające te różnice między mężczyznami i kobietami, jeśli chodzi o zachowania podczas ćwiczeń i ich wpływ na rozwój lęku”.

Badacze dodali także, że randomizowane badania interwencyjne, a także długoterminowe obiektywne pomiary aktywności fizycznej w badaniach prospektywnych są również potrzebne do oceny ważności i przyczynowości zgłoszonego przez nich związku. Ale czy to oznacza, że ​​szczególnie jazda na nartach może odgrywać ważną rolę w powstrzymywaniu rozwoju zaburzeń lękowych, w przeciwieństwie do jakiejkolwiek innej formy ćwiczeń? Svensson i Deierborg zaznaczyli, że poprzednie badania wykazały korzyści z dbania o kondycję dla naszego zdrowia psychicznego.

„Badania skupiające się na określonych dyscyplinach sportowych mogą znaleźć nieco inne wyniki i wielkości skojarzeń, ale najprawdopodobniej wynika to z innych ważnych czynników, które wpływają na zdrowie psychiczne i których nie można łatwo kontrolować w analizie badań”.