MIOGLOBINA: normy. Co oznacza podwyższona mioglobina?

Mioglobina to marker uszkodzenia komórek mięśniowych, tzn. substancja, która dostaje się do krwi w przypadku uszkodzenia mięśni - szkieletowych ciała, a także mięśnia sercowego. W związku z tym oznaczenie stężenia mioglobiny wykonuje się m.in. w przypadku zawału serca. Jakie są jeszcze wskazania do badania? Jakie są normy dla mioglobiny? Co oznacza podwyższony poziom tego białka?

Spis treści

1. Mioglobina – wskazania do badania
2. Mioglobina – jak przygotować się do badania?
3. Mioglobina – wyniki badań. Jak je interpretować?

Mioglobina to białko, które występuje w mięśniu sercowym i mięśniach szkieletowych ciała. Jej funkcją jest dostarczanie i magazynowanie tlenu w mięśniach, by te mogły wytwarzać energię niezbędną do skurczu, a tym samym pracować. W przypadku uszkodzenia zarówno mięśnia sercowego, jak i mięśni szkieletowych, mioglobina zostaje uwolniona do krwi. Dostaje się również do moczu, ale tylko w przypadkach uszkodzenia mięśni innych niż zawał serca.

Mioglobina – wskazania do badania

Oznaczenie stężenia tego białka wykonuje się w przypadku podejrzeniu zawału serca. Mioglobina jest bowiem jednym z markerów sercowych, czyli substancji, które dostają się do krwi w wyniku uszkodzenia mięśnia serca, np. zawału, czyli martwicy fragmentu mięśnia serca spowodowaną jego niedokrwieniem. Niestety, nie jest to marker swoisty, tzn. jego obecność we krwi może świadczyć nie tylko u szkodzeniu mięśnia sercowego, lecz także innych mięśni. W związku oznaczenie tylko mioglobiny nie pozwala na zdiagnozowanie zawału serca. W przypadku podejrzenia zawału jednocześnie wykonuje się także oznaczenie innego markera sercowego, który jest swoisty dla uszkodzenia serca – troponiny, a także badanie EKG.

Poza tym sprawdzi się tylko w przypadku diagnostyki świeżego zawału serca, a nie jego później fazy, gdyż wzrost stężenia następuje już po 2-4 godzinach od incydentu, a najwyższe stężenie występuje 8 godzin od napadu bólu, a podwyższone poziomy utrzymują się tylko przez 12-15 godzin.

SPRAWDŹ>>Markery sercowe pomogą zdiagnozować zawał serca i chorobę wieńcową

Oznaczenie stężenia mioglobiny wykorzystuje się także w celu oceny leczenia zawału serca poprzez udrożnienie tętnicy wieńcowej. Dzięki temu można sprawdzić, czy udrożnienie tętnicy okazało się skuteczne.

Z kolei zbadanie stężenia mioglobiny w moczu można zlecić u osób, które doznały znacznego uszkodzeń mięśni szkieletowych. Stężenie mioglobiny w moczu odzwierciedla stopień uszkodzenia mięśni. W związku z tym znalazło zastosowanie w sporcie - w kontroli treningu.

Takie badanie pozwala także określić ryzyko niewydolności nerek, gdyż w wyniku uszkodzenia mięśni stężenie mioglobiny gwałtownie wzrasta, a dla nerek jest to substancja toksyczna, która w nadmiarze może doprowadzić do zaburzenia ich funkcji.

Mioglobina – jak przygotować się do badania?

Przed badaniem należy unikać znacznego wysiłku fizycznego oraz nie wykonywać zastrzyków domięśniowych.

Mioglobina – wyniki badań. Jak je interpretować?

Podwyższony poziom mioglobiny we krwi może wskazywać na zawał serca. Natomiast prawidłowy poziom mioglobiny wyklucza wystąpienie zawału serca.

Z kolei podwyższony poziom mioglobiny zarówno we krwi, jak i w moczu wskazuje na uszkodzenie mięśni, które może być wynikiem:

Stężenie mioglobiny w moczu odzwierciedla stopień uszkodzenia mięśni

• intensywnego wysiłku fizycznego
• przyjmowania zastrzyków domięśniowych
• fizycznych urazów (np. zmiażdżenia)
• zakażenia
• toksyny (np. jad żmij)
• zapalenia mięśni
• ataku padaczkowego
• niektórych chorób mięśni szkieletowych, takich jak dystrofia mięśniowa, rabdomioliza, miopatie
• niektórych chorób genetycznych, w przebiegu których dochodzi do uszkodzenia mięśni szkieletowych

Wysokie stężenie mioglobiny w moczu wskazuje także na podwyższone ryzyko uszkodzenia i niewydolność nerek lub upośledzoną już czynność nerek. Wówczas wykonuje się dodatkowe badania, takie jak BUN, kreatynina i badanie ogólne moczu, aby potwierdzić diagnozę

Poza tym podwyższony poziom mioglobiny może być spowodowany śpiączką cukrzycową, niedoczynnością tarczycy, zespołem Conn′a, hipokalemią, hipofosfatemią, hipernatremią, zatruciem alkoholem i przyjmowaniem niektórych leków, narkotyków.

Monika Majewska