HOMEOPATIA sprawdza się szczególnie w LECZENIU DZIECI i kobiet W CIĄŻY

Homeopatia jako metoda leczenia wciąż budzi wiele emocji i sporów w naszym środowisku medycznym. W wielu krajach na świecie homeopatia to uznana i równoprawna dziedzina medycyny. Jej zasadą jest leczyć człowieka, a nie chorobę.

Badania TNS OBOP wykazały, że 56 proc. z nas uważa homeopatię za skuteczną metodę leczenia, a 30 proc. Polaków ją stosuje.

• Homeopatia wzbudza nieufność u wielu osób. Jak jest w innych krajach?

» Ewa Wojciechowska, okulista, prezes Polskiego Towarzystwa Homeopatii Klinicznej: We Francji i w Niemczech wielu lekarzy stosuje leczenie homeopatyczne, a zarówno wizyty lekarskie, jak i leki homeopatyczne są w dużym zakresie refundowane. W Wielkiej Brytanii istnieje aż sześć szpitali homeopatycznych, w tym Królewski Szpital w Londynie. W Bułgarii homeopatię wykłada się na większości uniwersytetów medycznych. Ubiegłoroczne referendum wykazało, że 67 proc. Szwajcarów jest za tym, żeby komplementarne metody leczenia, w tym homeopatia, znalazły się w narodowym systemie ochrony zdrowia. Ma być to wpisane do konstytucji!

• A w Polsce homeopatia wciąż nie jest akceptowana przez środowisko lekarskie?

» E.W.: Naczelna Rada Lekarska uznała 2 lata temu, że homeopatia nie powinna być stosowana w leczeniu, jako metoda niepoparta dowodami naukowymi. Natomiast Polskie Towarzystwo Homeopatii Klinicznej przedstawia dowody, że wcale tak nie jest. Istnieje wiele badań naukowych potwierdzających skuteczność homeopatii. Przeprowadza się je w taki sam sposób jak te, które dotyczą leków chemicznych, a ich wyniki są publikowane w renomowanych pismach medycznych.

» E.W.: Największe wrażenie zrobiło na mnie badanie, które przeprowadził prof. Michael Frass, pracujący na Oddziale Intensywnej Terapii Uniwersytetu Medycznego w Wiedniu. Zastosował on homeopatię jako leczenie komplementarne u pacjentów z sepsą. Okazało się, że poprawa u tych, którzy dodatkowo dostawali leki homeopatyczne, następowała dużo szybciej, liczba osób, które wyzdrowiały, była w tej grupie wyższa, a ich czas pobytu na oddziale znacznie krótszy. Co ważne, w przypadku chorych z sepsą nie można mówić o efekcie placebo, bo są oni nieprzytomni. U nas nie prowadzi się takich badań ani nie szkoli się studentów w zakresie homeopatii. 

» E.W.: Na kursach podyplomowych. Takie kursy organizuje także Polskie Towarzystwo Homeopatii Klinicznej we współpracy z francuską szkołą homeopatyczną (CEDH).

» E.W. Ukończyłam wiele kursów, kształcąc się według szkoły francuskiej, angielskiej i niemieckiej. Różnią się one nieco między sobą, ponieważ jest kilka nurtów homeopatii, takich jak homeopatia kliniczna, klasyczna, homotoksykologia. Ja staram się w codziennej praktyce je łączyć, ustalając terapię najbardziej odpowiednią dla danego pacjenta. Jednak najważniejsze, żeby homeopatią zajmowały się osoby do tego uprawnione – lekarze medycyny. Ludzie, którzy biorą na siebie odpowiedzialność za życie i zdrowie pacjenta. Bo to właśnie lekarz dobiera skuteczną metodę leczenia i każdy medyk powinien mieć prawo wyboru także leczenia homeopatycznego.

»E.W.: Tak, stosuję leczenie komplementarne. Te dwie metody nie wykluczają się, a wręcz przeciwnie – homeopatia może wzmocnić medycynę głównego nurtu, a przed lekarzem, który ma dodatkowe wykształcenie w tym zakresie, otwiera się więcej możliwości. Kiedy przychodzi do mnie pacjent na wizytę okpistyczną, zawsze na koniec pytam, jaka terapia będzie mu odpowiadała i czy mam przepisać leki chemiczne czy także homeopatyczne. Najczęściej wtedy słyszę: „To pani jest lekarzem i pani decyduje”. Przeprowadzone niedawno badania wykazały, że pacjenci mają większe zaufanie do tych lekarzy, którzy łączą dwie metody terapeutyczne.

» E.W.: Idea homeopatii jest taka: leczymy człowieka, a nie chorobę. Pacjent trafia do lekarza zwykle z wieloma dolegliwościami. Często my sami, przepisując dużo leków chemicznych, przyczyniamy się do powstawania po kilku latach takiej terapii nowych schorzeń – dotyczących np. wątroby czy nerek.

» E.W.: Tak, wypytujemy pacjenta o wszystkie dolegliwości, tryb życia, nawyki, dietę, stan emocjonalny, nawet o traumatyczne przeżycia. Te szczegóły są potrzebne do wyboru odpowiednich leków. Ale tak naprawdę każdy lekarz powinien mieć takie podejście do pacjenta, tyle że w codziennej praktyce zwykle nie ma na to czasu.

» E.W.: Do konkretnego pacjenta. Przy zbieraniu wywiadu bardzo istotne jest ustalenie, z jakiego powodu człowiek choruje. Często jest to czynnik psychiczny, np. długotrwały stres. W homeopatii dysponujemy lekami, które można stosować przyczynowo w takich sytuacjach – są np. środki na skutki lęku czy tremy. Poza lekami przyczynowymi dobieramy leki objawowe, niwelujące dolegliwości, z którymi pacjent boryka się w danej chwili. Tak pojmowane leczenie homeopatyczne polega na stopniowym wnikaniu w głąb pacjenta. To trochę jak zdejmowanie kolejnych warstw cebpi, w tym przypadku problemów nagromadzonych przez całe życie pod wpływem czynników zewnętrznych i wewnętrznych. Leczenie homeopatyczne jest pozbywaniem się tych łupinek i docieraniem do sedna, kiedy dobiera się jeden, indywidualny lek, który ma za zadanie regpować funkcjonowanie organizmu. Oczywiście jest to możliwe wtedy, gdy zmiany chorobowe są jeszcze odwracalne.

» E.W.: Można, szczególnie w chorobach ostrych, takich jak infekcje lub urazy. Zwykle są to leki wieloskładnikowe. Leki jednoskładnikowe są wyłącznie tzw. lekami bez wskazań, czyli bez dołączonej potki. Wskazania ustala lekarz indywidualnie. Dlatego ktoś, kto chciałby się leczyć samodzielnie, np. z powodu przewlekłej choroby, nie powinien sam sięgać po te leki. Taka terapia musi się odbywać pod okiem wyszkolonego lekarza, który zastosuje wieloetapowe leczenie.

» E.W.: Moja przygoda z homeopatią zaczęła się 20 lat temu, kiedy urodziła się moja córeczka. Miała silną alergię. Jako lekarz zdawałam sobie sprawę, jak agresywne leczenie będzie potrzebne. Postanowiłam więc spróbować homeopatii i poszłam do lekarki, która przyjmowała w moim rodzinnym Szczecinie. Po 2 miesiącach leczenia homeopatycznego objawy alergii zniknęły. I właśnie wtedy po raz pierwszy zainteresowałam się homeopatią. A dzięki tej metodzie moja córka do tej pory prawie nie choruje i bardzo rzadko przyjmuje leki chemiczne.

» E.W.: Naszym największym dążeniem jest usankcjonowanie homeopatii klinicznej w Polsce i nadanie jej właściwej rangi. Chodzi o to, żeby przeszkoleni lekarze medycyny mogli swobodnie tę metodę stosować. Dzięki temu homeopatią nie zajmowaliby się ludzie bez wykształcenia medycznego. Kiedyś wiele naszych szkoleń odbywało się przy akademiach medycznych. Niestety, zła atmosfera wokół homeopatii, jaka jest od ponad 2 lat, odsunęła nas od środowiska akademickiego. Mam nadzieję, że uda się to zmienić. Natomiast za największy sukces uważam wyszkolenie ogromnej rzeszy lekarzy i farmaceutów.

» E.W.: Poza tym, że jest to metoda bezpieczna i skuteczna? Działanie na dzieci i zwierzęta jest najlepszym dowodem na to, że homeopatia nie jest efektem sugestii. Moje własne doświadczenia też to potwierdzają. Koledzy weterynarze czasem proszą mnie, żebym im pomogła, kiedy ich metody leczenia okazują się nieskuteczne. Kiedyś leczyliśmy wspólnie konia, a raz nawet udało nam się wyleczyć wielbłąda, który miał problemy z przewodem pokarmowym. Uratowałam też własnego psa. Zwierzę cierpiało na wirusowe zakażenie przewodu pokarmowego i gasło w oczach. Weterynarz rozłożył ręce. Pomyślałam, że jeśli granpki nie pomogą, to będę musiała rozstać się z pupilem. Na szczęście pomogły.