Choroba Leśniowskiego-Crohna u dzieci

Choroba Leśniowskiego-Crohna coraz częściej występuje u dzieci. Nie dość, że towarzyszące jej bóle brzucha i biegunki są uciążliwe, to jeszcze może doprowadzić do zahamowania wzrostu dziecka. Jakie są objawy choroby Leśniowskiego-Crohna u dzieci? Jak przebiega leczenie tej choroby?

Choroba Leśniowskiego-Crohna to choroba autoimmunologiczna, zajmująca przede wszystkim przewód pokarmowy. W wyniku niekontrolowanego zapalenia jelit powstają w nich ogniska nacieków zapalnych, afty i owrzodzenia. Rozległe zapalenie jelit może nawet prowadzić do perforacji, czyli przedziurawienia ścianek jelita. Zmiany zapalne mogą występować w całym przewodzie pokarmowym, najczęściej jednak zajmują jelito cienkie, nieco rzadziej grube lub oba jednocześnie, choć zmiany mogą pojawić się nawet w żołądku i dwunastnicy. Typowe dla choroby Leśniowskiego-Crohna jest odcinkowe występowanie zmian zapalnych: chore fragmenty jelit sąsiadują ze zdrowymi.

Choroba Leśniowskiego-Crohna: objawy

• Ból brzucha, który nasila się zwykle po jedzeniu i wypróżnieniu. Często jest tak intensywny, że wybudza dziecko ze snu (może imitować zapalenie wyrostka robaczkowego).
• Biegunki - stolce są wodniste, z domieszką śluzu, niekiedy krwi.
• Gorączka lub stany podgorączkowe.
• Zdarzają się także zmiany skórne, zapalenie stawów lub podrażnienie wątroby. Dziecko ma często słaby apetyt, co w połączeniu z biegunką i wynikającymi z tego zaburzeniami wchłaniania, może stać się przyczyną rozwoju anemii.

Choroba powoduje słabe przybieranie na wadze i spowolnienie wzrostu. Nie zawsze wszystkie możliwe objawy choroby występują jednocześnie i z jednakowym nasileniem. Okresy poprawy mogą przeplatać się z gorszymi dniami, co także opóźnia rozpoznanie choroby.

Przyczyny Leśniowskiego-Crohna u dzieci

Niestety, przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna wciąż nie są znane. Lekarze podejrzewają, że predyspozycje do niej mogą być genetyczne, bo częściej występuje w rodzinach, w których ktoś już cierpiał z powodu choroby Leśniowskiego-Crohna, częściej też wystepuje wśród bliźniąt jednojajowych. Poza tym badacze wskazują na znaczenie czynników środowiskowych: np. palenie tytoniu w obecności dziecka, prawdopodobnie także przebyte zakażenia. Ponieważ lista czynników zwiększających ryzyko wystąpienia choroby jest niepełna, nie ma skutecznego sposobu zapobiegania chorobie.

Rozpoznanie Leśniowskiego-Crohna u dzieci

Choroba Leśniowskiego-Crohna rzadko jest szybko diagnozowana, bo jej objawy nie są zbyt charakterystyczne, bywa, że lekarze zapominają o jej istnieniu, a poza tym diagnostyka choroby Leśniowskiego-Crohna, jest żmudna i stosunkowo długotrwała. Lekarz rodzinny, na postawie objawów, badania dziecka i zleconych testów (morfologia krwi, wskaźniki stanu zapalnego, USG brzucha, stężenie białka we krwi, funkcje wątroby, posiew kału i moczu) może podejrzewać u dziecka chorobę Leśniowskiego-Crohna. Jednak diagnostykę trzeba prowadzić w szpitalu, najlepiej na oddziale gastroenterologicznym (konieczne jest skierowanie od lekarza podstawowej opieki). Niezbędne są badania endoskopowe (kolonoskopia lub gastroskopia). Lekarz wykonując badanie, ma nie tylko możliwość obejrzenia jelita "od wewnątrz", ale także pobrania wycinków ze zmienionych chorobowo fragmentów jelita, aby później ocenić je pod mikroskopem. Typowe dla choroby Leśniowskiego-Crohna jest zajmowanie całej grubości jelita, a nie tylko powierzchownej warstwy. W razie potrzeby wykonuje się także inne badania, np. prześwietlenie klatki piersiowej.

Leczenie Leśniowskiego-Crohna u dzieci

Sposób leczenia uzależniony jest od nasilenia stanu zapalnego, dolegliwości i okresów poprawy. Podaje się przede wszystkim leki o działaniu łagodzącym stan zapalny lub hamującym układ immunologiczny. Chory musi je przyjmować przez długi czas, często miesiącami. Czasem konieczne bywa leczenie operacyjne. Dzięki przestrzeganiu zaleceń udaje się wyciszyć chorobę i stworzyć dziecku szansę prawidłowego rozwoju.