Anorgazmia, czyli chorobliwy brak orgazmu

Anorgazmia to niemożność osiągnięcia orgazmu mimo przeżywanego przez kobietę podniecenia seksualnego. Winny temu bywa np. niedobór testosteronu i estrogenów oraz nadmiar progesteronu. Sprawdź, co powoduje anorgazmię oraz do czego może doprowadzić.

Spis treści

1. Czym jest anorgazmia?
2. Fizjologiczne przyczyny anorgazmii
3. Psychologiczne przyczyny anorgazmii
4. Czynniki kulturowe związane z anorgazmią
5. Do czego może doprowadzić anorgazmia?

Czym jest anorgazmia?

Anorgazmia to choroba, mówimy o niej, gdy kobieta nie może osiągnąć orgazmu, mimo przeżywanego przez kobietę podniecenia seksualnego i akceptacji partnera. Winne temu bywają hormony np. niedobór testosteronu i estrogenów, nadmiar progesteronu oraz uzależnienia.

Wymienia się też przyczyny o podłożu psychologicznym, m.in. doświadczenie przemocy seksualnej, silna potrzeba dominacji. Dysfunkcje orgazmu mają charakter sytuacyjny i pojawiają się w określonych okolicznościach lub w zbliżeniach z określonymi partnerami, co tłumaczy ich psychologiczne podłoże.

Badania pokazały, że na 5 kobiet na świecie 1 ma problem z zaspokojeniem seksualnym.

Fizjologiczne przyczyny anorgazmii

Czynniki somatyczne powodujące anorgazmię to:

• wady wrodzone, bądź nabyte narządu rodnego, np. wady statyki macicy, wady wrodzone pochwy,
• zaburzenia hormonalne obniżające libido np. dysfunkcja tarczycy, hiperprolaktynemia, hipoestrogenizm,
• zaburzenia neurologiczne - np. uszkodzenie nerwu sromowego, urazy rdzenia kręgowego,
• zaburzenia w następstwie zabiegów operacyjnych,
• zmiany poporodowe,
• stany zapalne w obrębie narządu moczowo-płciowego,
• hipotonia,
• brak kurczliwości mięśnia Kegla,
• zmiany menopauzalne.

Somatyczne przyczyny anorgazmii leczy się według zasad znanych z ginekologii lub endokrynologii. W leczeniu anorgazmii przydatne są treningi masturbacyjne, ułatwiające odkrycie sposobów pobudzania sfer erogennych kobiety. Osłabienie mięśnia Kegla można leczyć ćwiczeniami polegającymi na rytmicznym napinaniu i rozluźnianiu grupy mięśni krocza.

Psychologiczne przyczyny anorgazmii

Czynniki psychogenne:

• traumatyczne przeżycia seksualne w dzieciństwie,
• stany lękowe towarzyszące współżyciu: lęk przed ciążą, brak intymności w realizacji zbliżenia,
• czasowe zmniejszenie pożądania seksualnego - np. zły nastrój, przemęczenie fizyczne i psychiczne
• miłość konfliktowa, brak zgodności między partnerem emocjonalnym a seksualnym, uczucia skierowane do innej osoby, niż ta z którą realizuje się zbliżenie
• konflikty w związku zależne od partnera - brak zapewniania dogodnych warunków przez mężczyznę, niska kultura erotyczna, rzadziej - nieudany dobór partnerski, chęć dominacji mężczyzny w związku
• niechęć do partnera

Anorgazmię o podłożu psychologicznym leczy się przez odtworzenie optymalnych warunków zapewniających orgazm. Bardzo częstą przyczyną są nieprawidłowe relacje między partnerami. W związku z tym najczęściej rozpoczyna się terapię od naprawy więzi partnerskich i edukacji seksualnej partnera.

Wskazane jest przekazanie mu wiedzy o możliwości pobudzania przestrzeni Grafenberga (punktu G) oraz jednoczesnej stymulacji pochwy i łechtaczki, stymulacji szyjki macicy podczas głębokich ruchów frykcyjnych. Zaleca się też przedłużanie i urozmaicanie gry wstępnej, by bardziej rozbudzić partnerkę.

Najkorzystniejsza jest pozycja „ona na górze”, bo wtedy penis stymuluje przednią ścianę pochwy, gdzie znajduje się bardzo uwrażliwiony punkt G (ok. 5 cm od wejścia do pochwy).

Czynniki kulturowe związane z anorgazmią

Rygorystyczne purytańskie wychowanie najbliższego środowiska, brak należytej wiedzy o seksualności kobiety, przeceniane roli orgazmu w satysfakcji w związku partnerskim to ciąg czynników trudnych do zdiagnozowania, niemniej mających wpływ na spotęgowanie dolegliwości. O takich przyczynach warto porozmawiać z psychologiem.

Do czego może doprowadzić anorgazmia?

Niemożność osiągnięcia orgazmu przy istnieniu silnej potrzeby seksualnej kobiety może prowadzić do licznych zaburzeń:

• psychicznych - o charakterze histeryczno-neurostenicznym,
• somatycznych - długotrwałe przekrwienie bierne w okolicach narządów miednicy mniejszej prowadzi do przerostu w mięśniowej części szyjki macicy, przerostów tkanki łącznej przymacicza.

Dlatego warto jak najszybciej skonsultować się z lekarzem ginekologiem.